Ik ben op een zaterdagmiddag even aan de klets met een van onze hulpen voor Daan. Ze vertelt dat ze zo nog boodschappen moet doen. Het is zaterdag en ze wil graag genoeg voorraad hebben voor als er iemand onverwacht komt eten op zondag. “Bij ons komt nooit iemand onverwacht” zeg ik. En ik hoor zelf hoe stom dat klinkt. Maar het is wel waar.Ons sociale leven is beperkt. Zeer beperkt kan ik wel zeggen. In de afgelopen tien jaar is onze vriendenkring akelig uitgedund en een heel intensief contact met...

Toen ik nog geen kinderen had, vond ik onopgevoede kinderen vreselijk vervelend. Dat zou mij niet overkomen. Dus nam ik mij voor om het later héél anders te gaan doen. Dat had gekund. Maar toen kreeg ik geen gezond kind, ik kreeg Daan. Met al zijn beperkingen. Een gezond kind opvoeden is één ding, maar een gehandicapt kind opvoeden is een puzzel die nooit af is. Soms lijkt het op water naar de zee dragen.Daan heeft een flinke verstandelijke beperking. Dat vind ik meteen de lastigste beperking die hij heeft. Het maakt...

De buurvrouw heeft een handicap. Misschien geen officiële, maar ze kan niet lachen. Ze heeft alles: een enorm huis, een grote tuin, twee auto’s voor de deur, dure vakanties, alle vrijheid, een man, gezonde kinderen ….   Daar ligt het dus niet aan. Maar ze kan niet lachen. Althans, ze doet ’t nooit. Wanneer ik haar ook zie, altijd hetzelfde zure gezicht.Ik heb genoeg aan mijn hoofd, eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om over de buurvrouw na te denken, maar toch doe ik het. Het houdt me bezig. Alles wat je hartje begeert,...